پلی فنول ها یا فلاونوئیدها احتمالاً جزء کلیدی چیزی هستند که چای زرین شمال را به نوشیدنی سالم تبدیل می کند. این ترکیبات شیمیایی به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کنند که اثرات مخرب رادیکال های آزاد را در بدن کنترل می کنند.
رادیکال های آزاد می توانند DNA را با سرقت الکترون های آن تغییر دهند و این DNA جهش یافته می تواند کلسترول LDL را افزایش دهد یا ترافیک غشای سلولی را تغییر دهد که هر دو برای سلامتی ما مضر هستند.
اگرچه معمولاً اعتقاد بر این است که چای سبز نسبت به چای سیاه یا اولانگ (قرمز) از نظر پلی فنول غنی‌تر است.
مطالعات نشان می‌دهند که به استثنای چای بدون کافئین همه چای‌های ساده تقریباً دارای سطوح مشابهی از این مواد شیمیایی هستند.
البته به نسبت‌های متفاوت. چای سبز غنی ترین گالات اپی گالوکاتچین-3 است در حالی که چای سیاه از نظر تافلاوین غنی است.
تحقیقات نشان داده است که هر دو می توانند مزایای سلامتی داشته باشند. دمنوش های گیاهی حاوی پلی فنول نیز هستند اما بسته به منشاء گیاهی آن بسیار متفاوت خواهد بود.
در واقع، یک دلیل برای نتایج متناقض در مطالعات مشاهده‌ای ممکن است تغییرات گسترده در انواع چای با محتوای فلاونوئیدهای متفاوت باشد.
جایی که برگ‌های چای رشد می‌کنند، ترکیب خاص برگ‌های چای، نوع پردازش و افزودن موادی مانند شیر، عسل و لیمو می‌تواند محتوای فلاونوئید خاص را تغییر دهد.
میزان دقیق مصرف چای (به عنوان مثال، نوع، مقدار، قدرت دم کردن) و رژیم غذایی کلی آنها عوامل دیگری هستند که باید روشن شوند زیرا می توانند بر نتایج مطالعه تأثیر بگذارند. مثلا:
برخی تحقیقات نشان می دهد که پروتئین و احتمالاً چربی موجود در شیر ممکن است ظرفیت آنتی اکسیدانی چای را کاهش دهد.
فلاونوئیدها هنگام اتصال به پروتئین ها غیرفعال می شوند، بنابراین این نظریه منطقی علمی است. یک مطالعه که اثرات افزودن شیر بدون چربی، نیمه بدون چربی و کامل را به چای تجزیه و تحلیل کرد.
