لوله پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) یک ترموپلاستیک پلی اتیلن است که از نفت ساخته شده است و استحکام بالاتری دارد، سخت‌تر است و می‌تواند دماهای بالا را تحمل کند.
لوله پلی اتیلن تهران برای استفاده در لوله‌کشی زیرزمینی مناسب است زیرا امواج ضربه‌ای را برای کاهش موج‌های طوفانی که می‌تواند سیستم را تحت تأثیر قرار دهد، مرطوب و جذب می‌کند. همچنین مقاومت مفصلی بهتری دارند و در برابر سایش و حرارت مقاومت بیشتری دارند.
اگرچه هر دو ماده قوی و بادوام هستند، اما از نظر استحکام و سایر جنبه ها متفاوت هستند. برای دستیابی به میزان فشاری مشابه با لوله های PVC، دیواره های لوله های HDPE باید 2.5 برابر ضخیم تر از لوله های PVC باشد.
اگرچه از هر دو ماده در ساخت وسایل آتش‌نشانی نیز استفاده می‌شود، استفاده از HDPE راحت‌تر و ایمن‌تر است زیرا پوسته‌های پیروتکنیک را به ارتفاع صحیح خود پرتاب می‌کند. و اگر رها نشود و داخل ظرف منفجر شود، ظرف HDPE با همان نیرویی که ظرف پی وی سی انجام می دهد خرد نمی شود.
پلی وینیل کلراید (PVC) یک پلیمر وینیل ارزان و بادوام است که در پروژه های ساختمانی مورد استفاده قرار می گیرد در حالی که پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) یک ترموپلاستیک پلی اتیلن ساخته شده از نفت است.
پلی وینیل کلراید سومین نوع پلاستیک پرمصرف است، در حالی که پلی اتیلن که از نوع پلی اتیلن با چگالی بالا است، پرمصرف ترین نوع پلاستیک است.
PVC آمورف است در حالی که HDPE نیمه کریستالی است.
هر دو قوی و بادوام هستند، اما نقاط قوت متفاوت هستند و کاربردهای متفاوتی دارند. PVC سنگین تر و قوی تر است در حالی که HDPE سفت تر و مقاوم تر در برابر سایش و گرما است.
لوله‌های HDPE قادرند امواج ضربه‌ای را خنثی کرده و جذب کنند تا نوسان‌هایی را که می‌توانند روی سیستم تأثیر بگذارند، در حالی که PVC نمی‌تواند، را کاهش دهد.
HDPE برای تاسیسات کم فشار مناسب تر است در حالی که PVC برای نصب مستقیم و دفن نشده مناسب تر است.
