این مقاله برخی ملاحظات زیست محیطی و اجتماعی مربوط به نصب چمن مصنوعی گلف را برای تشویق تحقیق در مورد این پدیده در این مرحله اولیه ظهور ارائه می کند.
پس از بحث در مورد توسعه چمن‌های مصنوعی «نسل سوم» که چمن‌های مصنوعی را جذاب‌تر کرده‌اند، سپس بررسی می‌کند که چگونه جایگزینی چمن‌های زنده با چمن‌های پلاستیکی گامی بالقوه نگران‌کننده به سمت شبیه‌سازی اکولوژیکی یا جایگزینی اکوسیستم‌های واقعی با شبیه‌سازی است.
به خواسته های فرهنگی بپردازید اما طبیعت را به کلی حذف کنید. این مقاله سپس برخی از تأثیرات محیطی و اجتماعی احتمالی را که ممکن است از جایگزینی چمن‌های زنده با همتایان مصنوعی آنها ناشی شود، بررسی می‌کند و با ارائه یک چارچوب تحقیقاتی برای بررسی منظر شهری مصنوعی در حال ظهور به پایان می‌رسد.
چمن کاری در سراسر شهرها در شمال جهانی، به ویژه در آمریکای شمالی، اروپا و استرالیا رایج است. آنها بخشی از فرهنگ غربی هستند که در بافت سکونتگاه های بزرگ و کوچک و مرکزی برای فضای خانگی روزمره تعبیه شده اند.
اقامتگاه ها، مکان های کار، اماکن و امکانات عمومی، زمین های ورزشی و تفریحی و مدارس در سرتاسر جهان از چمنزار نگهداری می کنند. آنها تصادفی ظاهر نشده اند.
مانند ساختمان ها، آنها عمدا ساخته، تکثیر و در سطح جهانی تکثیر شده اند.. به ویژه در شهرها، چمنزارها بخش قابل توجهی از باغ‌های مسکونی (یا «حیاط») را تشکیل می‌دهند و هم از نظر مساحت و هم از نظر توزیع گسترده هستند.
رابینز و بیرکنهولتز تخمین زدند که “منظره چمن” شهرستان فرانکلین (OH) حدود 23 درصد از پوشش زمین را پوشش می دهد، در حالی که ایگناتیوا و همکاران. نشان می دهد که چمن ها معمولاً 70 تا 75 درصد از فضای سبز شهری را نشان می دهند.
