در استان کرمانشاه، به سمت مرز عراق، گروه جنوبی کردها از واژگانی به طور کلی متمایز استفاده می کنند. بنابراین، شیفت زنان نه تنها به عنوان کراس، بلکه به نام‌های کورواس، شیو و شووی نیز شناخته می‌شود.
شلوار که در مچ پا بسته شده، محل قرار گرفتن جیوه در چرخ خیاطی قدیمی به عنوان شوال جافی و زیر کشوهای کوتاه‌تر به‌عنوان «er-šovāl»، šovāl-kol، toneka یا tanka. و جلیقه مخملی ساده که با قیطان قیطان شده به صورت جلزقا یا سومه.
ژاکت مخملی که معمولاً مشکی است که در زمستان روی جلیقه پوشیده می‌شود، با آستین‌های راست، یقه‌های یقه‌ای کوچک، جیب‌های جلو در قسمت کمر و دریچه‌های عکس اتو جیوه دار کناری، سالتا یا یال است و کت آستین بلند و آستین‌دار در زمستان روی آن می‌پوشند. یقه با قیطان یا سکه، کوتر یا قوا است.
یک شکل جایگزین از روپوش، که ممکن است لباس کردی زنانه سنندج روی اولی پوشیده شود، مخمل مشکی، کمردار و دکمه‌دار در قسمت سینه زیر برگردان یقه است. به آن کاوا، زبون یا زاوون یا کماچین می گویند.
سرپوش زنانه بر پایه کلاه نیمکره ای (کلاو، کلو یا کلو) است که برای زنان و دختران جوان تر و برای زنان مسن تر از مخمل ساده گلدوزی شده است.
هر دو دارای زنجیره ای از سکه های نقره هستند آب نخود برای سرفه که به یک طرف آن دوخته شده است تا از زیر چانه رد شده و به طرف دیگر قلاب شود. زنان مجرد از روسری گازی سفید (داسمال) تا طول 2 متر استفاده می کنند.
زنان متاهل موهای خود را به صورت بافتنی می‌پوشند که یا روی کلاه گره می‌خورد و کناره‌های صورت را آزاد می‌گذارد یا از روی شانه‌ها به عقب انداخته می‌شود.
یک سربند (سروان، سروین) از یک مستطیل ابریشم تیره، در مرکز روی ابرو، با دو سر بسته شده در پشت سر، تا می شود، سپس برمی گردد و دوباره روی ابرو بسته می شود.
- منابع:
- تبلیغات:
