کفش های ایمنی می توانند از مواد مختلفی ساخته شوند. اینها در درجه اول پلاستیک، لاستیک، چرم و پارچه هستند. البته مواد ترکیبی هستند، زیرا قسمت رویی کفش باید نرم و قابل تنفس باشد، در حالی که زیره آن باید سفت و مقاوم در برابر سایش باشد.
چرم یک ماده طبیعی است که قرن هاست شناخته شده است. این ماده خاصیت عایق دارد و در عین حال ماده ای تنفس پذیر و بادوام است. به طور فزاینده ای جایگزین می شود چرم مصنوعی ساخته شده از پلاستیک تقویت شده با پارچه.
از پارچه ها فقط برای قسمت رویه کفش و انواع کفی استفاده می شود. استفاده از پارچه تنفس مناسب و وزن کم کفش را تضمین می کند.
پلاستیک های مورد استفاده در کفش ایمنی نوید بهمن اغلب پلی آمید (نایلون)، فیبر کربن، وینیل، نئوپرن و غیره است. پلاستیک ها انعطاف پذیری زیره و در عین حال استحکام، سبکی و سفتی بالایی را فراهم می کنند. آنها به راحتی جذب نمی شوند و می توانند در برابر انواع مختلف مواد شیمیایی مقاوم باشند.
کفش‌های لاستیکی بیش از هر چیز در برابر رطوبت (آب) مقاومت می‌کنند، آنها محکم هستند، اگرچه راحتی مربوط به تنفس صحیح پا را تضمین نمی‌کنند. چکمه هایی با محور برجسته (مثلاً به عنوان گالوش شناخته می شود) برای کار در آب مناسب هستند.
Przemysław Tyrka می گوید یک راه حل مدرن استفاده از فیبر کربن در سر پا است که محافظت کامل را در وزن کم فراهم می کند .
عنصر دیگر سیستم اتصال سریع است، به عنوان مثال Atop یا BOA. این یک سیستم خاص و بسیار قوی است که به کفش اجازه می دهد تا کاملاً روی پا قرار گیرد.
کولار همچنین در کفش های ایمنی مدرن استفاده می شود. کفی ساخته شده از این ماده انعطاف پذیری و مقاومت در برابر سوراخ شدن کفی را فراهم می کند. یکی دیگر از عناصر غشاهای ضد آب و تنفسی هستند، به عنوان مثال Gore-Tex یا Regi-Tex.
