به گفته پلینی بزرگ، یک درخت انگور، یک درخت انجیر و یک زیتون خام سبز درخت زیتون در وسط فروم روم رشد کرد.
زیتون برای ایجاد سایه کاشته شد (قطعه باغ در قرن بیستم بازسازی شد).[55] هوراس شاعر رومی آن را با اشاره به رژیم غذایی خود که بسیار ساده توصیف می‌کند، ذکر می‌کند: «در مورد من، زیتون، اندیو، و گل خطمی صاف، رزق و روزی می‌دهند.»
[56] لرد مونبودو در سال 1779 درباره زیتون به عنوان یکی از زیتون‌ها اظهار نظر می‌کند.
غذاهایی که پیشینیان ترجیح می دادند زیتون پرورده بسته ای و یکی از کامل ترین غذاها بود.[57]
ویتروویوس استفاده از چوب زغالی زیتون را در به هم بستن دیوارها و پایه ها در De Architectura خود توضیح می دهد:
به نظر من ضخامت دیوار باید به حدی باشد که افراد مسلحی که بالای آن قرار می گیرند بدون دخالت از کنار هم عبور کنند.
در ضخامت باید زنجیره ای بسیار نزدیک از کراوات ساخته شده از چوب زغال شده زیتون وجود داشته باشد که دو وجه دیوار را مانند سنجاق به هم بچسباند تا دوام ماندگاری به آن بدهد.
زیرا این ماده‌ای است که نه زوال و نه هوا و نه زمان زیتون اسلایس به آن آسیبی نمی‌رساند.
بلکه اگر در زمین مدفون باشد یا در آب فرو رفته باشد، برای همیشه سالم و مفید است.
و بنابراین نه تنها دیوارهای شهر، بلکه به طور کلی زیربناها و تمام دیوارهایی که به ضخامتی مانند دیوار شهر نیاز دارند، اگر به این شکل بسته شوند، درازا می‌ریزند و پوسیده می‌شوند.[58]
زیتون یکی از عناصر اصلی در غذاهای زیتون پرورده شیشه ای باستانی اسرائیل بود.
روغن زیتون نه تنها برای غذا و پخت و پز، بلکه برای روشنایی، نذورات قربانی، مرهم و مسح برای منصب کشیشی یا سلطنتی استفاده می شد.
- منابع:
- تبلیغات:
